Աստղ Կիրակոսյան
Ավագ դպրոց
10-2
Նստեցի բազմոցին, աչքերս կիսափակ, պտտում եմ սենյակի անկյուններով: Մի բաժակ դառը թեյ, համով կոնֆետներ ու երաժշտությունն, որի համար խելագառվում եմ:
Էլ ո՞վ ես դու, ո՞վ ես դու...: Զայրացա սկսեցի գիրք կարդալ: Տառը տառին էր ուզում միանալ, որ գրքի մեջ անուննդ գտնեի: Միանգամից ծածկեցի գիրքը: Մտածեցի, որ կարելի է նկարել: Ներկերս վերցնելուց, վրցիններս ընկան: Առանց վրձինների ներկերը ինչի՞ս են պետք: Հավագեցի ու դրեցի սեղանիցի:
Թուղթ: Ման եմ գալիս: Ու երբ գտա, ուրախացա, շրջեցի հակառակ կողմը, մեկ էլ տեսնեմ մեր հաղորդագրությունների թուղթն է...: Ես կարտասվեի, բայց չարտասվեցի, ամեն մանր-մունր բանից լաց չեն լինի: Գնում եմ դուրս, մի քիչ ման գամ: Ի՞նչ էի կորցրել, կորցրածս կգտնեի՞… Մի երկու քայլ ու զղջացի նրա ամար, որ դուրս եմ եկել: Նա անցնում էր դիմացի մայթով…: Երբ նկատեց ինձ արևից արձունք իջավ:
Ո՞վ ես դու, ո՜վ ես դու…:
Write a comment