Աստղ Կիրակոսյան
Ավագ դպրոց
9-1 դասարան
Ձմռան երազկոտ քնքշություն,
Ձյուն թափվող երկնքից,
Բայց ինչու եմ ես տխրում,
Անվերջ գեղեցկություն տեսնելիս:
Աչքերս դարձել են երկինք,
Ու նրանցից թափվում են փաթիլներ,
Սառել է դեմքս անվերջ տեղացող,
Սառույց դարցող փաթիլներից:
Թափվում են փաթիլներ արագ-արագ,
Խաղում են երեխաները բակում ուրախ,
Բայց ես նստած պատուհանի դիմաց,
Սպասում եմ գարնան գալստին:
Քանի-քանի փաթիլներ,
Կթափվեն իմ երկնքից, բայց միևնույն է
Ձմռանն ես էլ չեմ կարոտի:
Քանի-քանի ձմեռներ,
Կլինեն դեռ իմ կյանքում,
Ու թե ուժեղ գտնվեմ,
Կհասնեմ ջերմ օրերիս:
Ձմռան գեղեցկությունն իմը չէ,
Հոգնել եմ փաթիլներից:
Write a comment