Դավոն խիզախ ֆիդայի է, իր խոսքը և գործը առաջ տանող մարդ: Նա անգամ չէր գիտակցում իր սխալը, որը թաքնված էր խիզախության տակ: Թեև նա սխալվում է, բայց իրենն էր անում և օգնում է իր ազգականներին: Նա չէր ենթարկվում ոչ մի հրամանի, քանզի ուներ իր կարծիքը: Դավոն լավ մարտիկ էր, բայց երբեմն չափն անցնում էր: Դա արտահայտվում է զորավար Անդրանիկի հրամանին չենթարկվելու համգամանքով: Նա մարդու խիստ, բայց ճիշտ նկարագրություն է: Հեղինակը ընտրել է նրան, որպեսզի ներկայացնի բնիկ մարդու: Ես հասկացա, որ Դավոն մենք ենք, և հենց ես եմ:
Write a comment