Աստղ Կիրակոսյան
Ավագ դպրոց
9-1 դասարան
Տխրություն դու գալիս ես ինձ մոտ, նույնիսկ առանց պատճառ: Ներխուժում ես հոգուս խորքը ու մնում այնտեղ երկար: Երբ չկա ոչ մի ուրախության նշույլ, նույնիսկ ուրախության հետքերն են անհետացել, պարտավոր ես ժպտալ, որ հանկարծ շրջապատի մարդիկ չտեսնեն տխրությունդ: Համաձայն եմ այն մտքի հետ, որ տխուր մարդիկ ավելի շատ են ժպտում քան ուրախ մարդիկ, բայց ափսոս, որ անկեղծ չեն այդ միլիարդավոր ժպիտները:
Նորեկ եմ դպրոցում: Երբ ուսուսչուհին դասընկերուհուցս կարծիք հարցրեց իմ մասին, նա պատասխանեց «Միշտ ուրախ աղջիկ՝ ով իր ուրախությամբ փոխում է միջավայրի տրամադրությունը»: Իրոք այդ պահին երջանկություն լսեցին ականջներս, կարմրել էի՝ գարնան ամենավերջին կակաչ էի ինձ զգում: Ուրախա՜ցա ուրախա՜ցա մեկ էլ մի հարց ծագեց գլխումս «Կարող է ինձ հետ չէր»: ԵՎ այդ օրը մտքումս միայն այդ միտքներ զրնգում «Երևի ինձ հետ չէր»:
Write a comment
Նունե Մովսիսյան (Tuesday, 26 January 2016 00:54)
Աստղ ջան, արի էսպես անենք, նյութիդ առաջին պարբերությունը ավելացրու, շարունակիր, լավ ես սկսել: Իսկ երկրորդը առաջինի հետ այդքան էլ ընդհանուր բան չունի, հանիր կամ էլ մեկ ուրիշ նյութի մեջ օգտագործիր: Խնդրում եմ նկարն էլ փոխել:
Աստղ Կիրակոսյան (Wednesday, 03 February 2016 23:51)
Լավ