Հեքիաթային զգացողություն

Ի՞նչ է սերը: Ով կարող է բացատրել մի բան, որը շոշափելի չէ, չի կարելի լսել ու տեսնել։ Իմ կարծիքով, սերը մի քանի տեսակ է լինում։ Սեր հայրենիքի հանդեպ, սեր ծնողների հանդեպ, սեր եղբոր, քրոջ, տատիկի և պապիկի հանդեպ, սեր ընկերների հանդեպ։ Եվ կա նաև մի սեր, որը սիրած էակի հանդեպ է։ Սկզբում սիրահարվում ես շականակագույն աչքերին, հետո մուգ մազերին, հետո երկար թարթիչներին և հաստ շուրթերին։ Նա այն մարդը չէ, որի հետ դու քեզ լավ ես զգում, այլ այն մարդը, առանց որի տխուր ես, ուրիշ ձև ես ընկալում ամեն ինչ, և քո ժպիտն էլ իրական չէ։ Հենց այդ սերն էլ ամենաուժեղն է, երբ դու ամեն ինչի պատրաստ ես հանուն նրա։ Երբ դու նրա մեջ չես տեսնում ոչ մի թերություն, երբ գնահատում ես նրա արժանապատվությունները, երբ հաշվում ես ամեն վայրկյանը, թե երբ ես նորից տեսնելու։ Տեսնելու ու զգալու իր տաքությունը, փափկությունը։ Կարոտում ես, և այնքան, որ կարոտը խեղդի։ Սպասում ես այն պահին, թե երբ է նա քեզ գրկելու, համբուրելու, և երբ ես զգալու նրա տաքությունը, սրտի զարկերը, բուրմունքը, շնչառությունը … Սերը այն է, երբ սիրում ես ամեն մանրուքը…ծիծաղը, ձեռքերը, խոսքերը, ժպիտը, անունը ։ Երբ նայելով այդ մարդու աչքերի մեջ` դու քեզ երջանիկ ես զգում, և այդ աչքերը քեզ համար դառնում են ամեն ինչ, մի օվկիանոս, որտեղ խորտակվում ես ու չես էլ նկատում նրանց խորությունը։ Երբ ամեն ինչ կտաս այդ մարդու կողքին ևս մեկ ակնթարթով հայտնվելու համար։ Երբ ամբողջ աշխարհում միայն նա է քեզ անհրաժեշտ։ Նրա կողքին լինելիս` ցանկանում ես կանգնեցնել ժամանակը և ընդմիշտ վայելել այդ պահը։ Սերը այն է, երբ նրա շրթունքների և ձեռքերի հպումներից ամբողջ մարմնովդ սարսուռ է անցնում։ Երբ նրա երջանկությունը ավելի թանկ է, քան քոնը։ Սիրել, նշանակում է մտքերով տրվել ինչ-որ մեկին, անընդհատ մտածել նրա մասին , քո ունեցածը տալ նրան, իսկ քո ապագան չպատկերացնել առանց նրա, անտեսել ուրիշների խոսքերը և լսել մկայն սեփական սրտին։ Ուղղակի անհնար է սերը բնութագրել բառերով, կասեմ միայն, որ չկա ավելի հաճելի, հեքիաթային և կախարդական զգացողություն, քան սիրելը ։