Աստղ Կիրակոսյան
Ավագ դպրոց
10-2
Աստղ ջան, մի արտասվիր, որովհետև դու ինձ արտասվելիս չես տեսել: Չես տեսել, չես էլ տեսնի: Բայց դա չի նշանակում, որ ցանկություն չեմ ունեցել արտասվելու: Արտասվում եմ, երբ հուսահատված եմ լինում, երբ նեղանում եմ ինքս ինձնից: Ու այդ ժամանակ պահ է գալիս, որ ամեն բան ուղեղումս ճշգրտությամբ է շարժվում: Մեղավոր սիրտս թաքնվում է ինձնից հեռու, քանզի չեմ ուզում տեսնել այդ դավաճանին: Դավաճան հոգուս, գլխից, դավաճան իմ միջի մյուս անձին: Ու գիտես ինչ, դու էլ վարվիր այդպես: Երբ զայրութն ու հուսահատությունը փակում են աչքերիդ լույսը, դու գլուխդ լարիր ու մտածիր:
Մտածիր, որ եթե արտասվես կպարես նույն պարը, ինչը, որ պարում են բոլորը: Ես գիտեմ դու լավ ես պարում: Քո պարն ուրիշ է, ուրիշինից էլ ուրիշ: Էլ չարտասվե՛ս:
Write a comment