Անհասանելի պատկերացումներ

Երբ դու նստած երազում ես, մտածում, թռչում երկնքում, դու պատկերացում անգամ չունես մտածածիդ թերությունների մասին: Օրինակ` կյանքը դավաճանում է քեզ, իսկ դու  չարով լցված ուզում ես վատություն անել` վնասելով նրա սիրած մարդկանց: Ես սովորել եմ ողջ կյանքս չկռվել և փորձել խնդիրները լուծել խոսքով: Ես գիտեմ, որ ուժեղ եմ, բայց երբեք չեմ դիմել ուժով հարցեր լուծելուն: 

Հիմա նստել ու մտածում եմ. «Ի՞նչ անեմ, համարձակորեն գնամ ու համբուրեմ ինձ դուր եկած աղջկա՞ն»:

Բայց, ախր, երբ հանդիպում եմ նրան, սիրտս սկսում է արագորեն բաբախել, ոտքերս ասես ինձ դավաճանում են ու սկսում են դողալ: Ես ստիպված եմ լինում հենվել, որ զգալի չլինի ծիծաղելի պահվածքս:

Ուզում եմ ասել, որ մտածելն ու գործելը լրիվ այլ բաներ են: Պատկերացումներդ հանգիստ կարող են թույլ տալ, որ դու գնաս ու թռչես բարձրահարկ շենքից: Բայց կանգնելով մտածածդ վայրում, դու հասկանում ես, որ դա այնքան էլ հեշտ գործ չէ:

Իմ պատկերացումներում ես շատ բանի էի հասել, բայց երբ արթնացա, հասկացա, որ կյանքս կառուցել եմ անիրական մտքերի վրա: Իմ մտքերի և երևակայության պատճառով կորցրի սիրելիիս, և… ես անգամ չգիտեմ` վերադառնալով իրական կյանք և զրոյից կառուցելով նոր կյանք, արդյոք ես հետ կբերեմ իմ միակին:

Դե, հա, ես հիմարություն եմ արել, որի պատճառով արդեն տասնյակ գիշերներ չեմ քնում: Ժամանակ առ ժամանակ ելնում ու գիշերվա կեսին զբոսնում եմ փողոցներով` չկարողանալով հանել նրան մտքիցս:

Բայց ես գիտեմ` ինչ կանեմ, ես կկառուցեմ իմ նոր, իրական կյանքը: Ես դա կանեմ` հիմնվելով պատկերացումների վրա, բայց իրականացնելով դրանք: Օրինակ` ուզել եմ միշտ գնալ և համբուրել նրան, չէ՞: Ես կգնամ ու կանեմ դա: Ես կփոձեմ ուղղել սխալներս:

Իսկ միակ պատճառը, որ ես պարտավոր եմ սկսել իմ կյանքի իրական և պինդ շենքի կառուցումը` սերն է: Սերն է, որն ի վերջո մեզ մարդ է դարձնում: Սերը մի բան է, որի համար անգամ արժե մեռնել… չէ՛, դա շատ հեշտ է… որի համար արժե ապրել և ապացուցել աշխարհին, որ կյանքը, ի վերջո, հիանալի է: